ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΕΣ ΕΝΕΣΕΙΣ | ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ - EMMETROPIA

Ενδοϋαλοειδική ένεση/έγχυση είναι η διαδικασία για την χορήγηση ενός φαρμάκου απευθείας στο χώρο του ματιού που ονομάζεται υαλοειδική κοιλότητα

Η υαλοειδική κοιλότητα είναι γεμάτη με ένα υγρό που μοιάζει με ζελέ και ονομάζεται Υαλώδες σώμα. Η διαδικασία εκτελείται συνήθως από εκπαιδευμένο ειδικό οφθαλμίατρο αμφιβληστροειδούς υπό άσηπτες συνθήκες σε ειδικό χώρο στο χειρουργείο ή το ιατρείο.

 

Τι είναι οι ενδοϋαλοειδικές ενέσεις/εγχύσεις;

Οι Ενδοϋαλοειδικές ενέσεις/εγχύσεις χρησιμοποιούνται για τη χορήγηση φαρμάκων για τη θεραπεία ποικίλων παθήσεων του αμφιβληστροειδούς.

• Η Ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (ΗΕΩ,AMD), η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια και η Απόφραξη της φλέβας του αμφιβληστροειδούς είναι οι πιο συνήθεις παθήσεις που αντιμετωπίζονται με ενδοϋαλοειδικά αντί-VEGF φάρμακα (αντι-αγγειογενετικά φάρμακα).
• Η ενδοϋαλοειδική ένεση/έγχυση στεροειδών χρησιμοποιείται σε μάτια με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, απόφραξη φλέβας του αμφιβληστροειδούς και ραγοειδίτιδα (φλεγμονή του ματιού) – σε εξαιρετικές όμως περιπτώσεις. Τα αντί-VEGF φάρμακα (αντι-αγγειογενετικά φάρμακα) και τα στεροειδή βοηθούν στη μείωση της διαρροής υγρού στους υποκείμενους ιστούς και την μείωση του οιδήματος που σχετίζεται με αυτές τις διαταραχές.
• Αντιβιοτικά, Αντιμυκητιασικά και Αντιϊικά φάρμακα χρησιμοποιούνται επίσης για τη θεραπεία ασθενών με λοιμώξεις στο μάτι, όπως ενδοφθαλμίτιδα και αμφιβληστροειδίτιδα. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιείται μια ένεση για την εισαγωγή μίας μικρής φυσαλίδας αερίου για να βοηθηθεί η αποκατάσταση μιας αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς.

 

Τι είδους φάρμακα μπορούν να χορηγηθούν με Ενδοϋαλοειδική ένεση/έγχυση;

• Φάρμακα αντί-VEGF (αντι-αγγειογενετικά φάρμακα)
• Στεροειδή, τα οποία μειώνουν τη φλεγμονή
• Αντιβιοτικά, αντιϊικά και αντιμυκητιασικά φάρμακα

 

Η διαδικασία ενδοϋαλώδους ένεσης/έγχυσης

Ενδοϋαλοειδικές ενέσεις/εγχύσεις εκτελούνται στο χειρουργείο, συχνά με τον ασθενή να ξαπλώνει σε ιατρικό κρεβάτι.

Πρώτον, το μάτι και τα βλέφαρα αναισθητοποιούνται χρησιμοποιώντας αναισθητικές σταγόνες ή τζελ, έτσι ώστε η ένεση να μην είναι καθόλου επώδυνη. Μερικές φορές μπορεί να δοθεί μια μικρή δόση αναισθητικού με έγχυση υπό τον επιπεφυκότα.

Το μάτι και τα βλέφαρα στη συνέχεια καθαρίζονται, συνήθως χρησιμοποιώντας ιωδιούχο διάλυμα ποβιδόνης (το γνωστό μας ιώδιο), ένα διάλυμα το οποίο είναι πολύ αποτελεσματικό στην θανάτωση βακτηρίων που ζουν γύρω από το μάτι και τα βλέφαρά μας. Ένας βλεφαροδιαστολέας χρησιμοποιείται συχνά για να κρατήσει τα βλέφαρα ανοιχτά κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Μόλις το μάτι προετοιμαστεί για την έγχυση, θα σας ζητηθεί να κοιτάξετε σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ανάλογα με τη θέση της ένεσης, ενώ το φάρμακο εγχέεται μέσω μιας πολύ μικρής ατραυματικής βελόνας.

 

Συνήθως, οι ασθενείς αισθάνονται ελάχιστη πίεση, με λίγο ή καθόλου πόνο κατά την ένεση. Μετά την ένεση, αφαιρείται ο βλεφαροδιαστολέας και το μάτι καθαρίζεται και πάλι. Η όλη διαδικασία διαρκεί περίπου 10 έως 15 λεπτά.

 

Ασφάλεια και αποτελέσματα - Ενδοϋαλοειδικές ενέσεις

Οι σοβαρές επιπλοκές είναι πολύ σπάνιες με ενδοϋαλοειδικές ενέσεις. Οι κύριοι κίνδυνοι είναι:

• Λοίμωξη στο μάτι ή ενδοφθαλμίτιδα
• Φλεγμονή στο μάτι ή άσηπτη ενδοφθαλμίτιδα (μη μολυσματική φλεγμονώδης αντίδραση σε μερικά φάρμακα)
• Αιμορραγία στο υαλώδες τζελ (αιμορραγία του υαλοειδούς)
• Αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς

Μερικές φορές μπορεί να υπάρξει μικρή αιμορραγία ή υπό τον επιπεφυκότα αιμορραγία στην επιφάνεια του ματιού όπου εισέρχεται η βελόνα. Αυτό συνήθως θεραπεύεται εντός μιας εβδομάδας από μόνο του.

Ο ειδικός του αμφιβληστροειδούς σας μπορεί να ελέγξει την ενδοφθάλμια πίεση (IOP), δηλαδή την πίεση στο μάτι, μετά την ένεση. Υπάρχει μια προσωρινή άνοδος της ΙΟΡ που συνήθως επιστρέφει στη βασική της τιμή σε λίγα λεπτά. Η αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης μπορεί να διαρκέσει περισσότερο σε ασθενείς με γλαύκωμα οπότε και πρέπει να παρακολουθείται για μεγαλύτερο διάστημα.

 

Τι να περιμένετε μετά την ένεση - Ενδοϋαλοειδικές ενέσεις

Συνήθως δεν υπάρχουν περιορισμοί μετά την ένεση, εκτός από την αποφυγή πιθανής μόλυνσης του οφθαλμού την ημέρα της ένεσης. Ωστόσο, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον ειδικό του αμφιβληστροειδούς εάν παρατηρήσετε σημεία και συμπτώματα επιπλοκών, όπως:

• Πόνος στους οφθαλμούς ή δυσφορία
• Αυξημένες μυοψίες μετά την πρώτη ημέρα
• Αυξημένη ευαισθησία στο φως
• Μειωμένη όραση σε σπάνιες περιπτώσεις

Μερικές φορές μετά από μια ενδοϋαλοειδική ένεση/έγχυση, μπορεί να έχετε την αίσθηση ότι ξένου σώματος στο μάτι σας κάτι που μπορεί να είναι μια αντίδραση στο ιώδιο, το οποίο χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό του οφθαλμού πριν από την ένεση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τεχνητά δάκρυα (κατά προτίμηση αποστειρωμένα μιας χρήσης) για να διευκολυνθούν τα συμπτώματα της ξηρότητας και του ερεθισμού της επιφάνειας του ματιού.

Μια επίσκεψη με τον ειδικό του οφθαλμίατρο θα προγραμματιστεί ανάλογα με τη νόσο που έχετε, αλλά συνήθως είναι περίπου 4 έως 6 εβδομάδες μετά την ένεση.

 

Επαναλαμβανόμενες ενδοϋαλοειδικές ενέσεις

Οι ενδοϋαλοειδικές ενέσεις είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για τον ειδικό οφθαλμίατρο για τη θεραπεία ποικίλων παθήσεων. Η χρήση τους έχει γίνει πολύ πιο κοινή μετά την εισαγωγή φαρμάκων αντί-VEGF (αντι-αγγειογενετικά φάρμακα) το 2006. Οι ενδοϋαλοειδικές ενέσεις συχνά πρέπει να επαναλαμβάνονται σε χρόνιες παθήσεις όπως η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς, το διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας και οι αποφράξεις των φλεβών του αμφιβληστροειδούς, οι οποίες απαιτούν συχνές επισκέψεις και επανεξετάσεις στο ιατρείο αφού το πρωτόκολλο τους περιλαμβάνει πολλές φορές ενέσεις/εγχύσεις αρχικά ανά μήνα για περίοδο τριών μηνών. Οι επανειλημμένες ενέσεις συνήθως είναι ανεκτές καλά και φυσικά ασφαλείς για αρκετά χρόνια. Η ανάγκη για επανειλημμένη ένεση προσδιορίζεται κατά τη διάρκεια της κλινικής εξέτασης, συχνά με τη χρήση της διαγνωστικών εξετάσεων, όπως η τομογραφία οπτικής συνοχής (OCT) και η φλουόρο-αγγειογραφία (FA).

Η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη και ελπίζουμε ότι θα προσφέρουμε θεραπείες μεγαλύτερης διάρκειας στο εγγύς μέλλον με σύγχρονη μείωση του αριθμού των εγχύσεων ανά ασθενή.